ก็รู้ขอบเขตของคำว่าเพื่อนอยู่ตรงไหน
คนที่คุ้นเคยอยู่ใกล้ๆ
อย่าคิดอะไร ไปไกลกว่านั้น
ก็รู้ระหว่างสองเราต้องเว้นไว้แค่ไหน
เส้นบางๆ ที่หากว่าข้ามไป
ก็อาจทำลายความไว้ใจ ทุกอย่าง
แต่เมื่อเวลานั้นผ่านไปได้ไม่นาน
กำแพงที่ตั้งเอาไว้กลับพังทลาย
ต้องขอโทษที่ฉันเป็น
คนใกล้ที่ดันคิดไกล
อ่อนไหวเอาใจไปรักเธอ
ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร
ขอโทษที่เป็น คนไม่รักษาสัญญา
สร้างปัญหาให้เธอต้องคิดมาก
แต่ได้โปรด อย่าเพิ่งโกรธ
อย่าเพิ่งไล่คนใกล้คนนี้ให้ไปไกลๆ
เผลอคิดไปเองคนเดียวว่าเราใกล้กัน คงไม่เป็นไรใช่ไหม
ถ้ากรรมการไม่เป่าว่าใกล้เกินไป จะรักฉันไหม
จินตนาการเป็นหน้าเธอ
Even though I know that's so wrong
When you coming up too close i fall for you
กลั้นใจและตัดสินใจข้ามเส้นที่เธอขีดไว้ถลำลงไป
ทั้งที่ก็รู้ตัวดี ว่าคนคิดไกลสุดท้ายต้องจบยังไง
หวังเธอเข้าใจ หวังเธอให้อภัย
กับฉันคนนี้ที่คิดไปไกล
ต้องขอโทษที่ฉันเป็น
คนใกล้ที่ดันคิดไกล
อ่อนไหวเอาใจไปรักเธอ
ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร
ขอโทษที่เป็น คนไม่รักษาสัญญา
สร้างปัญหาให้เธอต้องคิดมาก
แต่ได้โปรด อย่าเพิ่งโกรธ
อย่าเพิ่งไล่คนใกล้คนนี้ให้ไปไกลๆ
เพราะเมื่อเวลานั้นผ่านไปได้ไม่นาน
กำแพงที่ตั้งเอาไว้กลับพังทลาย
ต้องขอโทษที่ฉันเป็น
คนใกล้ที่ดันคิดไกล
อ่อนไหวเอาใจไปรักเธอ
ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร
ขอโทษที่เป็น คนไม่รักษาสัญญา
สร้างปัญหาให้เธอต้องคิดมาก
แต่ได้โปรด อย่าเพิ่งโกรธ
อย่าเพิ่งไล่คนใกล้คนนี้ให้ไปไกลๆ
ต้องขอโทษที่ฉันเป็น
คนใกล้ที่ดันคิดไกล
อ่อนไหวเอาใจไปรักเธอ
ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร
ขอโทษที่เป็น คนไม่รักษาสัญญา
สร้างปัญหาให้เธอต้องคิดมาก
แต่ได้โปรด อย่าเพิ่งโกรธ
อย่าเพิ่งไล่คนใกล้คนนี้ให้ไปไกลๆ